نقش محافظه کاری حسابداری بر روند سرمایه گذاری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

محافظه کاری یکی از ویژگی های برجسته ی گزارشگری مالی است که در سا ل های اخیر به خاطر رسوایی‌های مالی (در شرکتهایی مانند انرون و وردکام) ،توجه بیش تری را به خود جلب کرده است و برخی مطالعات اخیر مانند واتز، 2003 ، رویچوداری و واتز، 2005 و لافوند و واتز، 2006 به طور ویژه بر محافظه‌کاری تمرکز کرده اند. هرچند بسیاری از حسابداران بر وجود محافظه کاری در تنظیم صورت های مالی توافق دارند، تعریفی جامع و مانع از آن ارائه آن شده است . با وجود این، در متون حسابداری دو خصوصیت عمده ی محافظه کاری مورد بررسی قرار گرفته است: 1 ) جانب داری رو به پایین ارزش دفتری سرمایه نسبت به ارزش بازار آن است . 2 ) دیگر گرایش به تسریع در شناسایی هزینه ها و تعویقِ شناخت درآمدها( پرایس، 2005 ، ص 9 ) در تعریف محافظه کاری چنین نوشته اند:«محافظه کاری یعنی این که حسابدار باید از بین ارزش های ممکن، برای دارایی ها کم ترین ارزش و برای بدهی‌ها بیش ترین ارزش را گزارش کند .درآمدها باید دیرتر شناسایی شوند نه زودتر و هزینه ها باید زودتر شناسایی شوند نه دیرتر.» (واتز و زیمرمن ، 1986 ، ص ص 206 - 205).

نقش محافظه کاری حسابداری بر روند سرمایه گذاری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران