صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر به عنوان یکی از ارکان چهارگانه نظام جامع تأمین اجتماعی ذیل شوراي عالی رفاه و تأمین اجتماعی و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به عنوان یک نهاد بیمهاي اختیاري در اواخر سال 1383 تأسیس شد. طبق بند "س " ماده (196) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوري اسلامی ایران ( 1390-1394) دولت مکلف است به منظور بهبود وضعیت روستاها در زمینه سیاستگذاري، برنامهریزي، راهبري، نظارت و هماهنگی بین دستگاه هاي اجرائی،ارتقاء سطح درآمد و کیفیت زندگی روستائیان و کشاو رزان و کاهش نابرابر يهاي موجود بین جامعه روستایی، عشایري و جامعه شهري، حمایت لازم از جمله "تعمیم و گسترش بیمه روستایی و پوشش صددرصد (100 %) آن از طریق تقویت صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر" را بعمل آورد، اما باوجود جامعه هدف 9 میلیونی مشمول این بیمه، تا پایان سال 1399 تنها 1.5 میلیون ن فر به عضویت این صندوق درآمده اند، حال که 6 سال از اتمام قانون برنامه پنجم توسعه می گذرد، عملکرد صندوق ضریب پوشش 16.5 درصدي را نشان می دهد که تفاوت معناداري با سیاست گذاري ها و برنامه ریزي هاي سطح کلان کشور با دستاوردها و نتایج حاصله دارد. اینکه چرا پس از گذشت 16 سال از تأسیس صندوق، پوشش مناسبی از بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر در سطح کشور ایجاد نشده است در مطالعات گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است ، در این گزارش تلاش داریم، عواملی که در پژوهش هاي یادشده به آنها پرداخته شده است را در قالب مدلهای PESTLE و SWOT دسته بندي نماییم و تا به شناخت دقیق تري از عوامل داخلی و خارجی صندوق دست یابیم.
بررسی عوامل موثر داخلی و خارجی بر عملکرد صندوق بر اساس مدلهای SOWT& PESTEL
ارسال نظر